Cornelis Simon Theodorus van Gink

Cornelis Simon Theodorus van Gink (1890-1968) werd geboren op 25 oktober 1890 te Nieuwer Amstel, onder de rook van Amsterdam, overleden op 11 februari 1968 ( op de leeftijd van 77 jaar ) in het ziekenhuis te Haarlem .

C.S.Th. van Gink heeft zich een halve eeuw lang beziggehouden met de studie van huisdieren , speciaal van pluimvee en kleine huisdieren . In de jaren 1919 – 1921 was hij werkzaam als pluimveeconsulent .

Ook werd hij benoemd tot secretaris – generaal van het Eerste Wereld – Pluimveecongres en Tentoonstelling . Tevens had hij de leiding van de wederopbouw van de pluimveestand in Waterland toen deze door een overstroming vrijwel vernietigd was . Hij genoot een uitstekend teken en schilderonderricht en werkte twee jaren lang in Amerika onder de beste illustrators op pluimveegebied .

Naast zijn vele werk op organisatorisch gebied , nationaal zowel als internationaal ( zo is hij sinds 1924 vice – president van de World’s Poultry Science Association , de wereldorganisatie voor wetenschappelijke pluimveeteelt ) , schreef hij ook een vijfdelig geillustreerde pluimveestandaard ( voltooid in 1960 )

De collectie aquarellen Van Gink 1910 – 1968

De Voorburgse Schildkropper

Het bij van Gink als kleine jongen ontstane ideerond 1905 kreeg uiteindelijk vorm in 1929.Hij tekende een schetsje van een kaalbenige schild-kropper en schreef daaronder de tekst: Schild-pauwstaart x Norwich x Smierel en de datum 6okt. 1925, dit schetsje hing hij boven zijn bureau.Zijn uitgangspunt was om diverse kropperrassen en schildgetekende duivenrassen te gaan kruisen, metals uiteindelijk doel de Voorburgse Schildkropper.In 1929 werden enkele koppels Smierels en Schild-Pauwstaarten aangekoch

t voor de schildtekeningen de laatste tevens voor de halslengte. Omdat van Gink zich als type een duif voor ogen had gestelddie het midden moest houden tussen een Norwich en een Brünner werd met deze twee kropperrassen gestart. Niet bewust van de lange weg die het later bleek te worden ging hij zo van start.

Na het overlijden van Cees van Gink is met name zijn weduwe H van Gink – Pörschen met enkele liefhebbers het ras Voorburger op een hogere peil op de wereld bol gezet,

Zij is in latere jaren bekend geraakt door het fokken van de Voorburgse Schildkropper , het enige nieuwe Nederlandse sierduifras sinds een eeuw dat officieel erkend is . In zijn fokkerij ontstonden enkele jaren geleden isabelkleurige hoenders , voordien een onbekend kleurslag bij hoenders .

“.. Het bij van Gink als kleine jongen ontstane idee rond 1905 kreeg uiteindelijk vorm in 1929.Hij tekende een schetsje van een kaalbenige schild-kropper en schreef daaronder de tekst: Schild-pauwstaart x Norwich x Smierel en de datum 6 okt. 1925, dit schetsje hing hij boven zijn bureau.Zijn uitgangspunt was om diverse kropperrassen en schildgetekende duivenrassen te gaan kruisen, met als uiteindelijk doel de Voorburgse Schildkropper.

In 1929 werden enkele koppels Smierels en Schild-Pauwstaarten aangekocht voor de schildtekeningen de laatste tevens voor de halslengte.

Omdat van Gink zich als type een duif voor ogen had gesteld die het midden moest houden tussen een Norwichen een Brünner werd met deze twee kropperrassen gestart. Niet bewust van de lange weg die het laterbleek te worden ging hij zo van start.

Het bij Van Gink als kleine jongen ontstane idee kreeg rond 1905 uiteindelijk vorm in 1929.Hij tekende een schetsje van een kaalbenige schild-kropper en schreef daaronder de tekst: Schild-pauwstaart x Norwich x Smierel en de datum 6okt. 1925, dit schetsje hing hij boven zijn bureau.Zijn uitgangspunt was om diverse kropperrassen en schildgetekende duivenrassen te gaan kruisen, met als uiteindelijk doel de Voorburgse Schildkropper.

In 1929 werden enkele koppels Smierels en Schild-Pauwstaarten aangekocht voor de schildtekeningen de laatste tevens voor de halslengte. Omdat vanGink zich als type een duif voor ogen had gesteld die het midden moest houden tussen een Norwich en een Brünner werd met deze twee kropperrassengestart. Niet bewust van de lange weg die het later bleek te worden ging hij zo van start.
Dat het hem uiteindelijk is gelukt is bekend, maarde weg die hij ervoor heeft moeten volgen was lang,en de echte doorbraak van het ras heeft hij helaas niet meer mogen meemaken.

Beroepsmatig is hij hoofdredacteur van Avicultura geweest en was jarenlang directeur van de Orion (Polygoon)fabriek.

Er werd gestart met 3 koppels, in 1934 waren het reeds 33 paren. De lijn Schildpauwstaart en Norwich kropper gaf de meeste hoop voor de toekomst.Wat van Gink een Norwich noemde moet gezien worden als de Uploper. Deze uit Engeland afkomstige kropper, bezat zeer veel actie, springend over de vloer waarbij de staart onder het lichaam werd getrokken.”De uit Engeland afkomstige Uploper moest zorgen voor het nodige temperament” (Foto: Rikus Hagenauw) De nakomelingen lieten een opgerichte stand zien en enig blaaswerk.
Van Gink ontdekte dat de veer-velden verschillend vererven. De schouderverenvormen een eigen kleurcentrum en handhaven zich”het schetsje boven het bureau”

In 1935 konden de eerste dieren worden geëxposeerd. Echter, van de 35 dieren toonden er 3 eenbeetje ballon, maar de tekening liet nog veel tewensen waarop de doorzetter van Gink beslootnieuwe rassen in te gaan kruisen. Ommeer hals- enbeenlengte te krijgen werden de Franse en de Engelse dwergkropper ingekruisd. Norwich kroppersmoesten zorgen voor een grotere en rondere ballon.Voor meer kleur en tekening werd gebruik gemaaktvan rode en gele Steigerkroppers en Brünner krop-pers. Tot slot werden Schildduiven ingekruisd.

Deze springende doffer laat zijn erfenis van de uploper zien. (Foto: Rikus Hagenauw) Ook deze fokseizoenen gaven wisselende resultaten,met in 1937 veel sterfte door een ziekte. Langzaamwerd echter het beeld wat van Gink voor ogen hadbenaderd en in 1938 werd het ras erkend door de Raad van Beheer.

Het ras kreeg echter jarenlang geen vaste voet aan de grond. Om de een of andere reden publiceerde C.S.Th van Gink weinig over de Voorburgse Schildkropper en dat is achteraf misschien een gemiste kans geweest om meer bekendheid aan het ras te geven.

Na de oorlog moest er bijna opnieuw worden begonnen met ca 15 Voorburgse Schildkroppers, overgebleven in het duivenpark van C.A.M. Spruijt. In 1947 werd de eerste Nederlandse speciaalclub opgericht maar die ging in 1954 alweer ter ziele.

C.S.Th. van Gink hertrouwt in 1965 met Hendrina Porschen. Zij neemt de verzorging van de Voorburgse Schildkroppers op zich en – ondersteund door topfokker Th. Beij – stijgt het ras in populariteit. Mevr. H. van Gink-Porschen; M.H. Nebbeling,Th. Beij, M. Hauber en H. Supheert zijn namen van fokkers uit die tijd die ervoor hebben gezorgd dat het ras nu nog steeds in topkwaliteit voorhanden is.

M. Hauber heeft daarnaast een fraaie prestatie geleverd in de vorm van het creëren van de kleurslagblauw ongeband. In 1968 werd er onder leiding van Mevr. Hendrina van Gink-Porschen weer eenspeciaalclub opgericht, welke bijna haar 40-jarig bestaan kan vieren.

Keurmeester Henri Walraven heeft een boekje overde Voorburgse Schildkropper geschreven, waarvan in 1978 de derde uitgave werd gedrukt. Het boekje is in 1982 door Dick Hamer aangepast, en kan anno 2006 nog steeds als goede informatiebron worden gebruikt.
De ontwikkeling van het ras in de kleurslag geelin beeld:Erfenissen Zoals geschreven werden er door van Gink diverse rassen ingekruisd, nu 70 jaar later, zien we sommiger asonderdelen daarvan nog terug. Zo worden er regelmatig jongen gefokt met voet en teenbevedering wat de invloed van de Engelse dwergkropper verraadt. Rode oogranden een ernstige fout,zien we nog als gevolg van de Steigerkropper en kleurduiven. Ook hebben we jonge Voorburgse Schildkroppers gezien met een jabot, als erfstukje Een jongensdroom verwezenlijkt: De voorburgse schildkropper

Hij heeft o.a. gewoond in : Den Haag en Voorburg : Parkweg 180. en in Heemstede : Joh. Vermeerstraat 3

• Zijn eerste vrouw heette : Hendrika Maria VERKROOST. Het eerste huwelijk werd ontbonden door haar overlijden op 3 oktober 1964 te Heemstede .
• Zijn tweede echtgenote : Hendrika PORSCHEN uit Stammheim (Duitsland), geboren 18 februari 1910.
• Uit beide huwelijken kwamen geen kinderen voort .
  

Op zijn persoonskaart staat 2-maal een beroep vermeld nl.

• Directeur (waarschijnlijk van de filmmaatschappij Polygoon);
• Directeur van de stichting HAARLEM’S BLOEI een afdeling van de Haarlemse afdeling Stichting Vreemdelingen Verkeer (VVV);

Oorlogsjaren

Toen Cornelis van Gink in de oorlogsjaren ’42-’43 ondergedoken zat, besteedde hij deze periode van noodgedwongen werkloosheid door 100 prachtige aquarellen te schilderen voor het Instituut voor Pluimveeonderzoek Het Spelderholt in Beekbergen. De koekoekverige kraaikoppen, de krulverige zilverlaken baardkuifhoenders, de citroenporselein sabelpootkriel en alle ander kippenrassen met poëtische namen werden zo nauwgezet getekend, dat de afbeeldingen gebruikt konden worden om uitgestorven hoenderrassen terug te fokken.

C.S. Th. Van Gink was dan ook een internationaal befaamd fokker en kenner op het gebied van kleine huisdieren, vooral kippen en duiven. Als kleine jongen al fokte hij duiven en deze hebben de gewoonte om zich snel te vermeerderen. Toen hij een jaar of veertien was werd het zijn vader te machtig en zette hij alle hokken open. Toen Cornelis bij thuiskomt zijn vogels gevlogen vond barstte hij niet in snikken uit maar floot doordringend. Binnen de kortste keren waren alle duiven weer terug.

Naast zijn passie voor duiven en kippen was Van Gink een begaafd tekenaar. Hij kreeg een tekenopleiding in Amsterdam en ging vervolgens vóór 1914 enkele jaren naar Chicago waar hij les kreeg van de internationaal bekende kunstenaar Arthur O. Schilling, Amerika’s meest bekendse schilder van pluimvee. Teruggekomen in Nederland ontwikkelde hij zich verder als tekenaar en pluimveeschilder. Daarnaast was hij een bekwaam keurmeester en publicist van tientallen boeken over duiven en hoenders die ook door hem werden geïllustreerd.

Tekeningen en aquarellen in het Pluimveemuseum Barneveld

Na zijn overlijden in 1968 is het grootste gedeelte van zijn boekenverzameling van 1100 stukken ondergebracht bij de Subfaculteit Veterinij Universiteit van Utrecht (Utrecht Veterinary Library). Circa 1400 tekeningen en aquarellen van Van Gink van KLN zijn door de eigenaar middels een bruikleencontract aan het Pluimveemuseum overgedragen.

Het museum in Barneveld heeft ook al de nodige jaren de 88 aquarellen van Van Gink die eigendom zijn van de Stichting Fonds voor Pluimveebelangen in bruikleen, zodat een belangrijk deel van de kunstwerken bij elkaar zijn. De tekeningen worden alleen voor tentoonstellingsdoeleinden in het museum gebruikt.

Wereldpluimveecongres 1921

In 1921 was hij (mede)organisator van het wereldpluimveecongres in Den Haag. Reeds op 31-jarige leeftijd werd Van Gink Ridder in de Orde van Oranje-Nassau en in Scandinavië ontving hij zeer hoge onderscheidingen voor zijn verdiensten op het terrein van de pluimveeteelt.

Beroepsmatig was hij onder meer directeur van de Orion-Filmfabriek (later Polygoon). Het Nederlands Pluimveemuseum heeft onlangs deze unieke collectie aquarellen van hoenderrassen voor lange periode in bruikleen gekregen. De meeste koppels kippen en hanen staan afgebeeld tegen de achtergrond van traditionele boerderijtypen en landschappen uit de streek van herkomst: bollenvelden, molens, schaapskooien en vennetjes. Stadsuitbreidingen en industrialisatie hebben hier nog geen sporen nagelaten.

Zijn boeken en tijdschriften

Van Gink heeft vele tientallen boeken geschreven en artikelen geschreven over pluimvee al dan niet in hechte samenwerking met andere pluimvee- enduivenliefhebber. Sommige behoren nog tot op vandaag tot dé standaard voor het fokken en verzorgen van pluimvee (hoenderen en duiven met name) .

Veel van zijn boeken zijn in de loop der jaren herdrukt en kunnen nog altijd worden gekocht bij boekhandels in oude boeken en tijdschriften, antiquariaten én op internet.

Zijn aquarellen en pentekeningen

[print_gllr id=1692]

Expositie ” Pronken met eigen Veren ” (2005)

De eerste en enige keer dat de collectie Van Gink in z’n geheel tentoongesteld werd, was in het Veluws Museum Nairac van 27 april t/m 4 juni 2005 Adres Langstraat 13, Barneveld. Telefoon: 0342-415666, museumnairac@introweb.nl en http://www.nairac.nl.
” Cornelis Simon Theodorus van GINK was niet alleen een uitmuntende organisator maar een unieke man die wereldfaam verwierf als veelzijdig getalenteerd tekenaar, schilder, schrijver, fokker en keurmeester. Zijn tekeningen en aquarellen sieren vele boeken en vaktijdschriften in binnen- en buitenland.

De hand van de meester is steed herkenbaar in zijn tekeningen van hoenderassen, zoals kippen en duiven. Daarnaast was een begenadigd kweker van dit soort hoenderassen en heeft door het kweken vele nieuwe soorten hoenderrassen ontwikkeld.

Vanwege zijn belangrijke bijdrage aan de ontwikkeling van nieuwe soorten – door jarenlange kruisingen van bestaande rassen – werd hij tijdens zijn leven 3-maal geridderd :

– Ridder in de Orde van Oranje Nassau
– Ridder Eerste klasse der Orde van Wasa van Zweden .
– Ridder der Dannebrogsorde van Denemarken .
– Diverse andere onderscheidingen .

Tot slot

De Voorburgse Schildkropper heeft een fantastischkarakter, broedt zeer goed en brengt zelf de jongengroot. Kortom voor beginnende en ervaren liefhebbers een zeer geschikt ras.De speciaalclub heeft een boeiende website, te vinden op www.sierduif.nl. Secretaris Bert Vreeman,Buulsdijk 5 te Westendorp, tel. 0315-248807 zal uzeker helpen wanneer u interesse heeft in het ras.

De jongensdroom van C.S.Th van Gink is uitgekomen maar helaas heeft hij dit zelf niet meer meegemaakt.

In English

C.S.Th. van GINK (1890-1968), a central figure in the world of poultry sport van GINK defended, during more than half a century, the interests of the amateurs of poultry as a journalist, organizer, teacher, breeder and competition judge, in The Netherlands and abroad. He gained worldwide fame for his drawings and paintings of poultry. His pendrawings and aquarels are certainly unique from a technical and artistic point of view.

His biography is presented, together with the bibliography of his non-periodical publications.

History

Of all the various kinds of Pouters and Croppers, the Voorburg is perhaps the “new kid on the block”, having been first exhibited in 1935 and officially recognized in 1938.
It was created by the Hollander ‘van GINK, from crosses of Norwich Cropper, Pigmy Pouter, Br�nner Pouter, Smerle, Swing Pouter, and Shield-marked Toy Pigeons.

Type (shape and stance)

van GINK says “In size and type the Voorburg Shield Cropper should be half way between the Norwich and the Brönner Pouter. They stand moderately high on their legs and upright. The fairly large crop is globular; and the tail should not touch the ground.”

Color variations
Voorbugs come in Black, Blue (barred, checked and a very attactive barless), Red, Yellow, and all colors of dilute and intense bars. In Europe they also come in the respective Pale mutations. All colors are exceptionally rich and glossy. It may be that the Pale mutations will make their way into the United States in the near future.

[print_gllr id=1125]

Een aantal tekeningen uit de collectie van C. S. Th. van GINK