Paul

Paul van Gink

• Geboren : Zondagavond 12 december 1954 omstreeks 21.20 uur, in het voormalige Eudokia Ziekenhuis op de Bergweg, in de buurt van de Schiekade.
• Kenmerk : Geboren als een een-eiige tweeling, geboren circa 10 minuten na mijn oudste broertje Rene;
• Plaats : Rotterdam, ;
• Sterrenbeeld : Boogschutter;
• Burgerlijke staat : Gehuwd, vader van twee leuke, inmiddels volwassen (nou ja) dochters;

Delfshaven – Rotterdam

Mijn eerste (baby)jaren heb ik samen met mijn tweelingbroertje René doorgebracht aan de – thans historische – Voorhaven in Oud Delfshaven. Daar weet ik niet veel meer van, behalve dat mijn lieve oma Tournier – Tenwolde een heel leuk uitzicht had op de Pilgrims Fatherkerk en het Zakkendragershuisje aan de overkant op de Voorhaven.

Dat bekende stukje Rotterdamse historie is door vele amateur kunstschilders later veelvuldig geschilderd.
Mijn oma woonde met haar 5 kinderen in een bovenhuis boven de wasserij van Nico Nijman, (dat is voorbij de mooie ophaalbrug aan de rechterzijde) met direct uitzicht op de hoek van de welbekende Piet Heinstraat, alwaar – volgens overlevering- de beroemde Hollandse zeeheld (of piraat) gewoond moet hebben.

De Groen van Prinsterenstraat – Rotterdam

Daarna ben ik als kleuter verhuisd naar de Groen van Prinsterenstraat in Rotterdam. Daar woonden we boven het gezellige gezin van de familie van Eijl. Dochter Lia paste regelmatig op….Aanvankelijk nog iedere ochtend te voet gebracht bij de Nonnen op een lagere school op de Walenburgerweg (ik weet nog te herinneren de kappen van de Vliegende Nonnen en de twee kaarsen die jaarlijks met de dag van de Heilige Blasius rondom je nek werden gekruist.)

Later gingen mijn tweelingbroertje Rene en ik samen naar de houten noodbarakken (waarschijnlijk een bevrijdingsgeschenk uit Zweden) geplaatst op een groot speelplein op de Noorderhavenkade. Een leuke gezellige kleuterschool, waar ooit met een Kerstviering op school de kerstboom met echte kaarsjes vlam vatte, maar koelbloedig door de lieve schooljuf Marianne kordaat met een emmer water werden geblust : Klasse anno 1958!

We liepen met het klasje peuters wel een paar keer in de week met z’n allen naar Diergaarde Blijdorp, een hele tippel met al die kleintjes vanaf de Noorderhavenkade naar de hoofdingang van Diergaarde Blijdorp aan de Bentincklaan. We kwamen er zo vaak, we dachten op een gegeven moment dat zelfs de nijlpaarden ons gingen herkennen!

 

 

 

Oud – Mathenesse – Rotterdam

Vervolgens – toen ik een jaar of 6 was – verhuisde ons gezin naar de naoorlogse wijk Oud Mathenesse, ingeklemd tussen het beroemde Witte Dorp en Schiedam en gelegen aan de onderzijde van de Rotterdamse Dijk, de zeedijk tussen het Marconiplein en het centrum van Schiedam. We gingen naar een appartement in de Belgischestraat.

 

 

 

 

De Fransenlaan

De volkswijk kende een drukke en gevaarlijke winkelstraat : De Franselaan.
Daar verdiende de plaatselijke middenstand een redelijke tot zeer goede boterham : Banketbakker Helmer, Boekhandel Bolle en slijterij Otto & Jansen. Op de ene hoek een filiaal met koffie en chocolade-artikelen en ijsjes van C. Jamin en aan de overkant een van de eerste zelfbedieningsfilialen van Albert Heijn op de hoek van de Fransenlaan en Hogenbanweg.

 

De kleuterschool in Oud- Mathenese

We zaten eerst nog een jaartje op de kleuterschool, gevestigd op de hoogste etage van de school aan de Brigantijnstraat. Het was er heel gezellig en goede peuterschool kan ik mij nog herinneren.

Wel moesten we met een trap helemaal naar boven en weer terug, er waren nog geen liften in het gebouw.
We dronken er lauwe schoolmelk die iedere morgen met een grote vrachtwagen van de MelkUnie werd bezorgd. Wie op een dag bijzonder lief was of jarig was, mocht alle zilveren doppen op de kleine melkflesjes doorprikken met een rietje en het zilverpapier? Dat spaarden we op en eenmaal per week kwam er een grote truck die alle ingezamelde aluminium doppen kwam ophalen voor de missie. Zo stuurden we heel betrokken vele duizenden aluminium melkflesdoppen op naar de arme kindertjes ergens in Afrika (zo werd ons altijd verteld …) . Wat die er mee moesten doen was en is mij nog altijd een groot raadsel…..

Naast ons stond de Finlandiaschool aan de Brigantijnstraat hoek Laanslootseweg. Het houten schoolgebouw was ooit geschonken door de regering van Finland na de wederopbouw van Rotterdam na de Tweede Wereldoorlog.

Op de Hogenbanweg liep de grens tussen Rotterdam en Schiedam. Soms, met de jaarlijkse kerstbomenjacht was dat wel eens onduidelijk en plaats van strijd, we kregen knok met de schoffies van de Parallelweg , een straat pal achter NS station Schiedam.

We woonden in de Belgischestraat 22b/24b, dezelfde portiek als de drie jongens van Doesburg, 2 er van : Kees en Pim, ooit bekende spelers van de Spangense eredivisieclub Sparta.

In deze keurige en nette (haven)arbeiderswijk beneden aan de Rotterdamsedijk heb ik een bijzonder mooie jeugd doorgebracht !

Meer informatie over het wonen Oud Mathensse?

Klik hier voor meer informatie over het wonen in de wijk Oud Mathenesse

De Spaanse Polder

Met de trein kwamen ze vanaf het Marconiplein met duizenden aan op het spoorwegemplacement aan de Laanslootseweg in de Spaanse Polder Rotterdam : de toen zeer populaire Simca 1000, het waren leuke auto’s, maar ze bleken wel allemaal snel te roesten !

Sportpark Vreelust

De voetbalclub Sparta had enige honderden meters afstand van het stadion een aantal sportvelden, waar de jeugdselecties van de voetbelclub oefenden. Daarachter richting spoorbaan lag het honkbalveld van de honkbalclub Sparta.
Zomers gingen we wel eens met grote neef Peter Vrijdag naar de Laanslootseweg waar het beroemde honkbalteam van Sparta zijn clubhuis en het mooie honkbal-speelveld had ” ..Aan slag Boudewijn Maat… ” en natuurlijk de meest bekend Sparta-spelers als Simon Arindell, Hudson John en levende legende Hamilton Richardson.

Hudson John – Sparta – Rotterdam

Mijn jeugdjaren op de Sint Martinus School in Rotterdam

Zes jaar op de Sint Martinusschool, Boeierstraat, bij de Broeders van Maastricht, vlakbij de Heilig Hart kerk. Het waren gelukkige jaren, nooit iets vreemds meegemaakt. Langzaam aan vertrokken de Broeders en werden vervangen door burger-docenten. We voetbalden vaak op het Pinasplein, na de schooltijd en voor de schooltijd. De oudere klassen namen altijd voorrang met het speelveld, zo niet dan werd je als jongere klas gewoon weggeschopt. De doelpalen stonden in lengterichting op het plein. Schopte je verkeerd, dan kon je zelf de bal bij het begin van de Hoekersingel gaan ophalen…

Later werd op het Pinansplein op het grote grasveld achter de winkel van drankengndel Otto en Janssen een huishoudschool gebowud. Die staat er nog wel. Mijn school en de naastgelegen Heilig Hart kerk zijn later gesloopt en vervangen door winkels.

In de winter was de Hoekersingel vaak bevroren. De jongens probeerden bij het ‘schotsie dribbelen’ altijd indruk te maken op de meisjes en dat liep natuurlijk niet altijd even goed af. Een natte voet of zelfs geheel nat pak en de hoon van de gehele school was daarna je deel…

De meisjesklassen kregen les op de eerste etage en de jongensschool altijd op de begane grond. Beide etages waren de eerste jaren nog keurig door een tussenmuur gescheiden van elkaar. Ieder had een eigen speelplaats , Geen jongen kwam op de speelplaats van de dames en andersom.

Iedereen in de buurt was in mijn tijd voor Sparta, die in het naburige Spangen zijn stadion heeft. Dennis Neville was toen de coach, en de wedstrijd tegen Feijenoord, waar ooit Feijenoord doelman Eddy Treijtel (onbedoeld) nog een meeuw uit de lucht schopte bij een uittrap, een historisch moment nog steeds, heb ik als kleine jongen ooit zelf meegemaakt !

Oude kranten en overig papier sparen deden we toen ook al, Om de zoveel dagen gingen we op de fiets met achterop de bagagedrager grote stapels oud krantenpapier naar het eind van de Spaanse Polder waar de grote papierhandel ‘De Pauw’ soms wel 5 cent per kilo oud papier bood voor je vezamelde hoeveelheid oud paper. In die tijd een leuke spaarcentje voor die lange fietstocht richting Overschie,

We keken in het voorbijgaan altijd naar de dames bij de Gilda, die daar achter het glas inpakwerk aan koekjes en snoep verrichten. Iets krijgen deden we nooit, daarvoor was blijkbaar de controle op de dames en de meisjes van de inpakafdeling te streng.

Ook keken we bij de spoorwegovergang uit naar de lange autotreinen die uit Frankrijk letterlijk duizenden nieuwe auto’s van het vierkante model Simca 1000 afleverden in de Spaanse Polder op weg naar hun nieuwe eigenaren. Ze hadden een slechte reputatie : ze roestten nog al snel….! Maar het was wel een sportief model, gezien in de tijd van toen.

De Sint Martinusschool

• Klas 1 van 1960Broeder Benedictus die ons in 1960 in de eerste klas van de lagers school les gaf was nog jong in die tijd al een een bijzonder verschijnsel aan het worden. Hij werd verliefd op een van de onderwijzeressen van een andere en vertrok een paar jaar later van de St. Martinusschool en verliet de broedercongregatie aan het Marconiplein.

  

  
  De leerlingen uit de eerste klas van 1960 waren allemaal jongens uit de wijk Oud Mathenesse en uit het naburige Schiedam Oost, zoals bijvoorbeeld de Buys Ballotsingel :

  •Hans Aalders
  •Rene Beenen *
  •Gerard Bergwerf
  •Rob van Beuningen
  •Alex Boller
  •Cor van den Brink
  •Hans Boerman *
  •Rob Cornelisse
  •Frank Dessing
  •Rene van Gink *
  •Paul van Gink *
  •Peter van Gogh*
  •Lex van den Hondel *
  •Jan de Jong
  •Jan van Leusden
  •Bert Lips
  •Andre Lucas
  •Kees Meijer
  •Frans Rietstap *
  •Jan van Rijswijk
  •Ronald Smeehuizen
  •Rudie van der Spek
  •Peter Spruit
  •Jaap Taal *
  •John Vendrig
  •Marc Vermoolen *
  •Rob Vierboom *
  •Frans Vink
  •Tonny van de Water
  •John van Zwieten *

  Oproep !

  Herkent u zichzelf of wellicht een van uw familieleden op een van deze foto’s ? Laat dan even wat horen via email . We willen wel eens een reunie organiseren om elkaar weer eens te ontmoeten. Stuur u informatie op naar paul@vangink.nl en ik neem zo snel mogelijk contact met u op !

• Klas 2 van 1962 van meester Goedemans
• Klas 3 meester Van RooijenHelaas is er geen klassefoto beschikbaar. Meester van Rooijen was een aardig en zeer geliefde jonge meester die naast lesgeven op school ook vaak bij gezinnen thuis langs ging om te praten over de vorderingen van de leerlingen in zijn klas. Hij woonde met zijn vrouw en een zoontje op de Franselaan, vlakbij de school aan het Pinasplein.
• klas 4 van broeder Amateus (???)Geen klassefoto van bekend
• Klas 5 van Broeder Laetantius (Schele Tinus ewerd hij genoemd)Geen klassefoto van bekend
• De klas 6 van 1967 van Broeder Lydius van Kessel
  Broeder Lydius was de opvolger van de welbekende broeder Giovanni, die als hoofd van de school een geweldige indruk had genaakt op de jonge ouders uit die tijd.

  Gescheiden les

  R.K. jongens en meisjes hadden in die dagen (nog) gescheiden les, de jongens kregen les op de begane grond van het schoolgebouw. maar alle meisjes op de eerste etage van hetzelfde gebouw. Er waren nog gescheiden speelplaatsen, de jongens werden losgelaten op het speelplein aan de Boeierstraat en de meisjes hadden hun vaste speelplein aan de Pinkstraat.
  Er zat een groot, groen ijzeren hek tussen.

  Maar buiten de schooluren waren er natuurlijk best de eerste schuchtere liefdesavontuurtjes tussen de meisjes en jongens. We waren allen ongeveer 12 jaar en het echte leven moest voor ons nog allemaal beginnen ha, ha!

  De zesde klas Jeanne d’Arc meisjesschool Oud – Mathenesse (1967)

  

  kon nu gelijk door tussen de begane grond en de eerste etage. Ook juffrouwen, zoals bijvoorbeeld juffrouw van Poppelen van de eerste klas kwamen meer in beeld.

  Aan het eind van klas 6 hadden we de traditionele afscheidsavond voor schoolverlaters van de Lagere School met alle ouders in de zaal. We voerden (zwaard)dansjes uit met de muzikale leerling Leo Rietstap achter de piano. In die tijd werkten nog geen ouders mee op de school. Ik kan me geen enkele moeder herinneren die meehielp in de klassen, het waren alleen de leraren.

  Van zowel de Rooms Katholieke kerk als van de lagere school aan het Pinasplein is thans helaas niets meer over ! Vervangen door nieuwbouw van een supermarkt, blijkbaar was het schoolgebouw van onze jeugd allemaal zonder enige historische waarde.

  De broeders woonden allen in het grote klooster aan het Marconiplein, Ze kwamen in die tijd iedere dag op de fiets of met de brommer naar de Boeierstraat. De uittrede was begonnen, veel broeders traden uit, kregen verkering, trouwden, werden weer ‘ burger ‘ of overleden.

  De Heilig Hart Kerk

  De Heilig Hart parochie, werd in die tijd geleid door de oude maar in de wijk zeer geliefde Pastoor Van Vugt en een drietal kapelaans, waaronder ook de bekende kapelaan Schlatmann. De Parochie was wereldberoemd in de Rotterdamse regio om zijn kerkkoor onder leiding van de strenge maar eigenlijk best aardige heer Wim Odijk.

• Wim Odijk, was naast een zeer goede dirigent van het kerkkoor ,  ook Hoofd van de Jeanne d’Arc meisjesschool op het Pinasplein, die met Kerstmis en op andere Rooms Katholieke hoogtijdagen samen met de rustige en betrouwbare kerk-organist Nico Lodders de mensen wist te binden.

  Gedurende de rest van het jaar trad het zangkoor van de kerk iedere zondag tweemaal op, ochtend’s bij de Hoofdmis en s’middags opnieuw bij het Lof.

  

  Het zangkoor onder leiding van de dirigent, de heer Frans Odijk, waren voornamelijk rooms-katholieke vaders en jongens, woonachtig in de wijk Oud Mathenesse en het aanliggende stuk in de nabijheid va de Boerhavelaan in Schiedam had bij de wijkbewoners een goede reputatie.

  De vaste organist van de kerk was de heer Lodders, een aardige en vriendelijke man die altijd op zijn motor naar de kerk kwam en best goed kon spelen op het orgel aan de zijkant van het altaar.

  De mis werd in die dagen nog altijd gezongen in het Latijn. We kenden de teksten uit ons hoofd, maar wisten niet waar we eigenlijk over zongen. Als ik nu op de TV naar de Paus in Rome kijk, kan ik nog altijd hele stukken van de Latijnse liederen meezingen….

  Maar ook de moeilijkste zangstukken, zoals stukken van Händel en de Mattheus Pasion werden door de dirigent van het mannenkoor niet geschuwd. Veel bezoekers uit de buurt naar de kerk, als er weer een groots muzikaal optreden werd uitgevoerd. Nog altijd Hulde voor die Boegbeelden uit die mooie tijd !

  Van heinde en verre kwamen de mensen naar de Heilige Mis, soms moesten de mensen op die plechtige Heilige Missen zelfs achter in de Kerk blijven staan. Omdat we als tweeling zo leuk op elkaar leken, mochten we bij opkomst van het koor in de kerk altijd voorop in de rij van 2 lopen 🙂

  De Sint Jozef – ULO in Schiedam

  

  In augustus 1967 begon mijn volgende schooltijd op de Sint Jozef MULO aan de Monseigneur Nolenslaan in Schiedam. We fietsten met een klein clubje oud-leerlingen van de Sint Matinusschool voortaan dagelijks naar Schiedam – wijk Nieuwland om op de Monseigneur Nolenslaan bij dezelfde broedercongregatie op de ouderwetse St. Jozef M.U.L.O. gegaan. We fietsten altijd vanuit Oud Mathenesse via de Horvathweg langs Station Schiedam de Schie over naar de school aan de Msg. Nolenslaan, en we hadden op de fiets vreemd genoeg altijd – heen en weer – de wind tegen!! .
  In die eerste tijd ging alle schoolkinderen nog op zaterdagochtend naar school.
  De vaders van hen kregen in die tijd voor het eerst op de zaterdag vrij in die dagen een hele luxe!
  Iedereen die in die tijd op school geweest kent nog de leraar Frans : broeder Ghrysologius, die iedereen verbaal temde, door als een Franse volzin uit het boek slecht of stotterend werd uitgesproken , de volgende scholier dezelfde zin liet lezen, totdat die weer hakkelde en stotterde en de beurt weer doorging naar de volgende ongelukkige student, die natuurlijk ook dit woord niet goed kon uitspreken, Ze gingen we wel eens eens 12 scholieren verder.

  Sommige zinnen zoals Que qe sai que cela ? werden wel eens anderhalve klas lang herhaald en herhaald net zo lang tot Hij tevreden was. Maar hij mocht mij wel, ik had altijd hele goede cijfers bij hem en kon de meest moeilijke Franse woorden snel goed uitspreken.

  Het schoolgebouw van deze voormalige MULO – school bestaat niet meer, het is gesloopt. De MULO was een afkorting en stond voor de uitdrukking Meer Uitgebreid Lager Onderwijs. Deze opleiding was behoorlijk stevig , het bood veel vakken, waarin uiteindelijk na 4 jaar studie ook een landelijk examen moest worden afgelegd. In onze dagen valt het te vergelijken met een HAVO (plus) – opleiding. Helaas heb ik geen enkele foto van mijn tijd op deze school.
  Hieronder en foto van de kerk waarachter de school was verstopt. Rechts van de kerk lag de Sint Joseph LTS aan de Burgemeester Honnerlage Gretelaan 20 in Schiedam, waar mijn broer op zat.

  Het was een MULO-school, gelegen om de toen nog nieuwbouwwijk Nieuwland en werd bezocht door overheersend jongens (ik kan mij slechts een vrouwelijke leerlinge herinneren) en de school werd eveneens geleid door de Broeders van Maastricht.

  Er waren ook veel burgerdocenten aan de school verbonden, zoals de onderdirecteur J.J. Dubber, leraar Stierhout, Janzen en de jonge leraar Vermeulen. Vermeulen was mijn klasseleraar gedurende de eerste klas. Zijn echtgenote M. Vermeulen kwam later op school en zij was mijn klasseleraar in de tweede klas. Zij was de enige vrouwelijke lerares, want de rest van het Schiedamse docentenkorps bestond uit mannen.

  De school werd kundig geleid door broeder Asterius, hoofd van de school.

  Overzicht van klassenleraren in het schooljaar 1968-1969**

  – A. Stierhout (Nederland en Engels, klas 4a)
  – Broeder Germano (klas 4b)
  – J.J. Dubber (Maatschappijleer, klas 4c en onderdirecteur)
  – Broeder Chrysologius (Frans, Klas 4d)

  – J. van Houwelingen (Boekhouden en Bedrijfsrekenen, Klas 3a)
  – J. Janzen (Engels, Klas 3b)
  – Broeder Alex (klas 3c)

  – mw M Vermeulen (klas 2a)
  – H. Meijer(Duits klas 2b )
  – W.C. Pompen (Klas 2c)

  – H. Vermeulen (Klas 1a)
  – H. Robben (Klas 1b)
  – Broeder Egbert (Klas 1c)

  Verder waren er naast alle bovengenoemde klassenleraren ook nog als docent aan de school verbonden : De in Schiedam beroemde kapelaan S. de Vette die op zijn ongekende wijze ons godsdienstles gaf, J. van de Burg de gymnastiekleraar, die ons veel in het nabijgelegen Beatrixpark liet honkballen, de tekenleraar dhr E. van Eest en de muziekleraar J. Hoogervorst.

  Leerlingen Klas 2b met als klassenleraar de heer M. Vermeulen (1968)

  Peter Adriaaansen
  Coert Beerman
  Frank Dessing*
  Rob van Es
  Paul van Gink*
  Rick Greevink
  Peter Ham
  Harry Holierhoek
  Frans de Jong
  A van der Kamp
  Leo Kloos
  Henk Leenen
  Leo Leliveld
  Tom Martens
  Kees Meijer*
  Hans van Nielen
  Kees Oostrom
  Theo van de Roer
  Jan van Rijswijk*
  Thom Scholte
  Jan Smits
  Rudy Steenbergen
  Leo Verwater
  Thom De Vette
  Herman van de Vliet
  Theo van de Vugt
  Leo van de Water*
  Ton Wölcken
  Henny Zoetmulder

  ** Met bijzonder veel dank aan Ferry Londt, die mij het overzicht van alle leerlingen van alle klassen van het schooljaar 1968 – 1969 wist te leveren.

  Het was een rustige en beschaafde jongensklas, iets te aardig en te lief eigenlijk als we ons vergelijken met andere klassen op school. Het was er druk, er waren meerdere eerste en tweede klassen per jaargang.
  De klassenleraren spraken elkaar onderling over de gebeurtenissen in de lerarenkamer op de begane grond. De leerlingen wisselden op het met een hek afgesloten schoolplein hun dagelijkse ervaringen uit. Voor de overblijvers (circa 40) was er op de eerste etage van de school een schoolkantine ingericht. Na afloop van het middageten moest je allemaal verplicht gaan leren tot het tijdstip dat de middaglessen begonnen.

  We hadden weinig contact met de leerlingen van de naastgelegen Lagere Technische School onder leiding van de directeur Etman. Later ging de MULO samen met de LTS, er werd een voetpad achter de kerk aangelegd om onderling snel te kunnen verplaatsen naar het andere gebouw.

  Tja , de meest markante docent was ongetwijfeld Broeder Chrysologius die elke dag met zijn bromfietsje vanaf het klooster aan het Marconiplein, over de Rotterdamsedijk naar de Msg. Nolenslaan reed. Leraar Frans was hij , een hele goede maar ook een hele beruchte. De Franse taal werd er door hem gewoon ingestampt. Degene die iets fout sprak kreeg de wind van voeren en zijn buurman moest opnieuw het verhaal lezen, totdat die weer iets fouts las. Zo ging het een voor een door de klas net zo lang tot iemand het foutloos kon oplezen of uitspreken. Liefde voor de Franse taal hebben we niet opgedaan op deze wijze..

  Ook de leraren Van Stierhout (docent Engels) en Janzen (Nederlands) hadden een zekere reputatie en niet alleen over hun manier van lesgeven……
  In de middag gingen de meeste leerlingen wandelen richting de winkels op de Nolenslaan, we kochten er niets maar aan de overkant in de cafetaria Blue Bell werden door een bepekt groepje klasgenoten de eerste frikandellen en kroketten gekocht. De meeste leerlingen woonden in Schiedam, een klein clubje kwam uit Rotterdam (dat waren wij* dus) en de anderen kwamen uit Vlaardingen of Kethel.

  Lees hier meer over mijn schoolse leven op de Sint Jozef ULO in Schiedam

  Vervolgens naar het Sint Franciscus College in Rotterdam

  

  Daarna over naar de volgende fase : de eerste twee jaren van de HAVO (De zogeheten Mammoet-wet werd in dat jaar ingevoerd en wij waren de eerste HAVO klas op dit respectabele College wat voorheen bestond uit Atheneum en Gymnasium, wat voor mij een makkie was dat die Mammoetwet als je net de oude zware MULO had afgemaakt!)
  De HAVO is gevolgd aan het voormalig Sint Franciscus College op de Beukelsdijk en aan het inmiddels landelijk bekende G.W. Burgerplein te Rotterdam. De dagelijkse leiding berustte toen bij rector Dr. Schweers, die ook natuurkundeles gaf aan de hogere klassen. Wij kregen les van de jonge natuurkunde-leraar Dekker. Op de Puch iedere ochtend s’zomers en winters dwars door Spangen, de Mathenesserdijk, de drukke Mathenesserbrug over, linksaf naar de Beukelsdijk. Paters OFM waren er al bijna niet meer.

  We zaten in het eerste jaar van de zogeheten Brugklas. De overgang van het doorgewinterde MULO-onderwijs naar het zoekende eerste jaar van een Havo-opleiding was voor mij geen enkel probleem bleek al gauw.
  Eigenlijk hebben we 2 jaar lang niet veel bijgeleerd, we zijn geslaagd met achten en negens ( ……..mwahh, pies of keek die HAVO).

  Enige leraren in die tijd

  • • – Leraar Duits was Schmitz,
    • Maatschappijleer werd aan iedereen gegeven door de in Rotterdam welbekende heer Putman
    • , de gymnastiekleraar heette Plaum, die liet ons veel rondjes hardlopen op de beroemde Nenijto-atletiekbaan aan de overzijde van het spoor.
    • Leraar Wiskunde : Van der Ham
    • Leraar Nederlands : Van der Welie
    • Leraar economie ; Merkenbach (?)
    • Leraren Natuurkunde : Schreurs en Dekkers

  Zij schreven meerdere boeken voor de middelbare school

  • Leraar Engels : Dubbeld
  • Leraar Duits : Herr Schmitz

  Veel andere namen van andere docenten kan ik me helaas niet meer herinneren, ze deden allemaal hun best dat wel, maar of de leerlingen van die generatie dat allemaal op prijs stelden……

  We hadden een hele goede leraar Engels, mijnheer REULE uit Den Haag, voortreffelijke ANGLOSAX en dat voor een Nederlander. Een hoog ontwikkelde docent die ons naast de Engels taal ook de vooliefde voor het prachtige Engeland bij bracht.
  Omdat mijn vaste MULO-vriendje Hans Boerman uit de Deensestraat en ik een taalvoorsprong hadden van jaren op de rest van onze HAVO-klas, hadden we onder de les best leuke filosofische gesprekjes met hem over bijvoorbeeld de Engelse literatuur of de Engelse geschiedenis (the Perfide Albion) , die de andere leerlingen in de klas veelal niet snapten. Zeer leuke school, leuke tijd. ook hier in de klas gezeten met alleen maar weer veel jongens, pas later de eerste dames in de lagere klassen !

  De Hogere Technische School

  

  Na de HAVO vervolgens naar de Hogere Technische School (HTS), afdeling Werktuigbouwkunde aan de G.J. de Jonghweg in Rotterdam met lessen van de bij insiders nu nog steeds fameuze leraren als Kok, directeur Jansen, de gebroeders Stolk, Kerkhoven, Van den Acker, vd Schelling en Schipper (hoogwaardig ontlaten van Koper – Zinkverbindingen (bah !!!)

  Daar kwam al snel de aap uit de mouw. Doordat de HAVO te licht was met Wiskunde, Natuurkunde en Scheikunde vielen al snel de eerste slachtoffers bij onderdelen als thermo-dynamica, wiskunde en scheikunde.

  Leraar Scheikunde Van den Acker speelde een boeman, maar hij had wel gelijk, we bakten er collectief niks van ! DUS ; Een hele zware, maar mooie opleiding met een mooie toekomst dachten we allemaal…….. Totdat de economie toesloeg en Nederland te duur maakte voor een eigen staalbouw-industrie.

  Bedrijven waar toen honderden werktuigbouwers werkten op de tekenekamers als IHC, Gusto, Verolme, RDM, Wilton Feyenoord we weten allemaal hoe het in de 70-er jaren in de staalbouw is afgelopen… Gelukkig trok de ICT in die tijd steeds meer aan de schoolverlaters ze konden vrij makkelijk een eerste baan vinden en al snel een goede loopbaan uitzetten, de tijd zat in ieder geval mee!

  Militaire Dienst

  Toen ook nog eerst verplicht in militaire dienst (78-6) Sorry iedere HTS-student keurde zich af, maar ik was daar te dom voor.. Ik mocht eerst naar een opleidings-kazerne van de Infanterie, de SROKI op de afgelegen kazerne ‘Jan van Schaffelaar’ in Ermelo.
  Het werd een fysiek zware opleiding, met veel buitenbivaks, nachtelijke looptochten door Garderen en Stroe, Schietoefeningen op de Harskamp en kilometers, kilometers, kilometers lopen met de zwaarste bepakking op je rug. Het winterweer zat voor de recruten van de lichting 78-6 (november 1978)niet echt mee voor de jonge recruten op die open hei. Er lagen meters sneeuw en ‘snachts vroor het 15 graden in de buitenlucht, het was steen en steenjoud, de aangeleverde potten pindakaas waren in de ochtend gewoon bevroren, het brood was keihard, rijden in een steenkoude, stalen YP kostte je je rug,
  De versnelde rij-opleiding bij het PIROC (Pantser Infanterie Rij Opleidings Compagnie) in Veldhoven om in noodgevallen ook zelf met je eigen YP te kunnen rijden was daarnaast wel weer gaaf…

  

  Het was het eerste jaar van UNIFIL in Libanon, ook onder mijn lichting recruten werd geronseld om een tijd in Libanon daar de vrede te gaan bewaken. Ik bedankt voor deze eer. Jaren later hoorde je de eerste verhalen over deze eerste uitzending van beroeps- en dienstplichtige Nederlandse militairen, hun niet verwerkte oorlogs-trauma’s vallen hun nog steeds lastig.

  Na de SROKI-opleiding de volgende anderhalf jaar op thuisbasis Staf 1LK (Eerste Legerkorps) in het hoofdkwartier Apeldoorn, een vrij relaxte tijd als schrijver in het hoofdkantoor van het Eerste Legerkorps doorgebracht. Als er geheime stukken moesten worden rondgebracht naar kazernes in de regio, kreeg ik een chauffeur in een groengekleurd Volkswagen-busje mee.
  De onderofficieren hadden een eigen mess, naast het exercitieplein van de Koning Willem III-kazerne onder leiding van de president sergeant-majoor Eecen. De alcoholconsumptie was er stevig, maar er werd wel veel gesport en gezwommen. Ik merkte de frustaties bij de beroeps, het willekeurige bevorderingsbeleid, de oudere sergeant-majoor die niet bevorderd mocht worden tot adjudant, omdat er in de selectiecommissie leden zaten die vrindjes eerder lieten bevorderen.
  Mijn intrinsieke weerzin tegen het militaire bedrijf werd als dienstplichtige in de lagere militaire rangen echt bevestigd. Als er geoefend moest worden, werd dat gedaan op het sportveld. Er werden tenten opgezet en we speelden er oorlog op Legerkorps-niveau onder leiding van de toenmalige Commandant van het Eerste Legerkorp in Apeldoorn : Luitenant-Generaal Gijsbers. (Overleden in 2017)

  Het werd per saldo een waste of time! Dus in dienst in mijn eigen vrije tijd – en op kosten van de militaire welzijnszorg – een aanvang gemaakt met het doorlezen van de eerste AMBI-modules I1 en B1, in die tijd de welbekende basis-opleidingen voor beginnende informatici. . Juist door het volgen van die twee schriftelijke cursussen, kwam ik eigenlijk makkelijk aan een baan in Rotterdam, mijn eerste sollicitatie was meteen raak, ik kon in dienst treden bij de Gemeente Rotterdam en daardoor nog enige maanden eerder weg uit militaire dienst ook….

  Werken op het hoofdkantoor GEB Rotterdam

  In januari 1980 gelijk na diensttijd begonnen bij het Gemeentelijk Energiebedrijf (GEB) aan de Rochussenstraat te Rotterdam. Een leuke tijd, 5 jaar lang, technische administraties VBT, MTA en de diverse verbruiksadministraties (SOAG – VIS !) De AMBI-opleiding was een pittige en dure vakopleiding voor informatici, waar je in de loop van een aantal jaren 40 studiepunten moest halen om uiteindelijk het felbegeerde AMBI-diploma te halen. Ik heb vele modules gevolgd in mijn latere GEB-periode , vooral het volgen van een vijftal zogeheten S-modules leverden de meeste studiepunten op. Sommige cursussen hadden dag- op avondopleidingen. Ik moest een aantal jaren s’avonds naar het winkelcentrum Bisonspoor in Breukelen waar hun opleidinscentrum zat.

  

  Ik zat op de hoogste etage bij AOA (Administratieve Organisatie en Automatisering) met good old Lady Lea R-F , Theo, Theo , Paul, Peter, Peter, Gerard Meier en en J. In ’t veld RA met als hoofd Jac Bergmans. Beneden op de eerste etage zat het computercentrum, met als hoofd Willem Waayenberg. De invoer was nog gebaseerd op het massaal inlezen van ponskaarten en computertapes.. We hadden ten opzichte van de rest van de gemeente een eigen automatiseringsbeleid en dat gaf zeer zeker politieke spanningen met de mensen van het Gemeentelijk RekenCentrum (GRC) dat in die dagen was gevestigd aan de Walenburgerweg.

  We hadden zelfs ook een eigen hardwarelijn : Siemens BS 2000 en – geloof het of niet -HARRIS ! Er werd gestunt met de eerste pc’s (Sinclair) op de afdeling van Jan Rotmans met zijn jong clubje, en de centrale typekamer had sinds kort WANG tekstverwerkers dankzij Theo Snel….. de ICT begon aan de opmars, een leuke, spannende tijd ! Afdelingen hadden nog geen eigen pc’s. Lea Roestenberg, de secretaresse van grote baas Jac, type op een IBM bolletjes-machine..

  Ook de tijd dat vele Rotterdammers protesteerden tegen de nieuwe kernenergie-centrale in Kalkar en daarom maar bewust 3 cent teveel betaalden via de acceptgirokaart, waardoor de boekhouding en het Verbruikers Informatie Systeem (VIS) werd gesaboteerd. Ik heb er vooral gewerkt aan het in kaart brengen van de technische infrastructuur zoals de Openbare Verlichting (OV) de onderhoudsadministratie van de gasgeisers en de boilers (VBT) bij baas Jan van Hal op de Willem Buytewechstraat.

  Ook in het kader van VIS het automatiseren van de comptabele meter-administratie van de gas- en electriciteitmeters in de woningen van de mensen thuis. Een andere klus was het automatiseren van de looplijsten van de meteropnemers die nog altijd straat na straat doorliepen voor het noteren van de meterstanden in de huizen van de Rotterdammers.
  Een onderwerp apart was het inrichten van de administratie van de Centrale Antenne Inrichting (CAI) . Die installaties werden allemaal opgekocht door de gemeente en het verhaal ging dat er in die tijd heel veel geld is betaald om al die CAI-installaties op te kopen en te koppelen aan een nieuw systeem. De eigenaren zoals woningbouwcorporaties en particuliere huiseigenaren vroegen te veel geld bij verkoop en kregen ook te veel geld bij het opkopen. Later bleek dat het opgekochte spul vaak technische ouwe troep was en dat door de wirwar van kabels en signaalverdelers ook niet altijd even duidelijk was welke huurder in het pand nou wel of niet betaalde voor een TV-aansluiting. Een naam staat mij bij die afdeling nog bij : de zachtaardige Wil Lidner.

  Ook de stadsverwarming was een heikel punt, hoge spooknota’s en slechts geschatte verbuiken dwongen de klanten tot zeer hoge maandlasten en veel afbetalingsregelingen. Neen …..het GEB had toen geen goede pers bij haar klanten, zeker niet ten aanzien van de stadverwarmings-afrekeningen in de nieuwbouwwijken van Ommoord, Alexanderpolder en Capelle aan den IJssel !

  Toen ik na 5 dienstjaren, in 1985 al referendaris, maar toch de overstap naar een bank, mijn veelbelovende baan had opgezegd, mocht ik bij de toenmalige directeur (Hans Blankert) komen toelichten waarom ik weg ging en wat ze fout hadden gedaan om mij niet weten te behouden (niks !!, het was een goede werkgever in die jaren) .

  Op weg met de trein naar het ComputerCentrum Bondsspaarbanken in Woerden. Die betaalde wel 1000 gulden netto per maand beter, maar was het er echt leuk ? Neen eigenlijk niet, we werkten met een man of 70 aan het nieuwe SPRINT (Spaarbanken Retail Informatiesysteem) , waar de T voor stond weet ik niet meer. Ik had er als directe collega’s Koos Busser, Ellen van Emmerik, Jan van de Water, Martin, Dory Vergeer, Co Geelkerken, Jan van Boort, Bert Bastenhof . en Henk . . De projectmanager was Henk Kutterink, die later naar de Verenigde Spaarbank vertrok. Ik deed er als informatie-analist de ontwikkeling van de dagelijkse lijsten/rapportages van de diverse bank- en spaarproducten. Die werden s’nachts aangemaakt en automatisch verspreid naad de diverse filialen in den lande.

  Na 3 jaar, te veel en iets te lang tussen soms geniale , maar ook iets te contactarme techneuten, ergens weggestopt op een saai en afgelegen kantoorterrein vlakbij het ziekenhuis in Worden nu de wereldwijde wereld in. Dit bij de Rabobank Nederland in Utrecht. Was getipt door een oud-collega Ben van der Hoeven, En Ja ! Het was er gelijk leuk ! Een goede keuze ! Hier stoppen we even…

  

  

  Paul op kantoor in Utrecht